Hoofdpagina

HAMMERVELD
JAZZ
ROERMOND

De eerste 3 jaren

De glorieuze jaren
1969-1975

De laatste jaren
1976 - 1981

“Hammerveld Jazz Roermond” festivals
Deel 2: de glorieuze jaren 1969-1975
door Peter Verhagen

Zoals in het vorige artikel gezegd werd, was de basis gelegd voor een traditie. Het succes van de voorafgaande jaren moest worden uitgebuit. Tal van groten uit de internationale jazzscene kwamen naar Roermond, niet zelden op hun eigen verzoek dat iets had van een smeekbede. Experimenten en free-jazz werden niet geschuwd. Populaire Dixielandmuziek werd in principe hoogstens ’s middags bij het begin van de festivaldagen geserveerd.

Op het programma van Hammerveld 4 (9 en 10 augustus 1969) pronkten opnieuw klinkende namen. Ditmaal met twee tenorsaxofonisten van formaat: Johnny Griffin en Don Byas. Ook was aanwezig het S en H Quartet uit Praag. Dit was de eerste Oost-Europese formatie, die na overwinning van een berg moeilijkheden kon deelnemen aan het festival. Voor het eerst was ook de Nederlandse TV en Radio aanwezig (KRO en VPRO).
Tegelijkertijd concurreerde Hammerveld met het Belgische Jazz Bilzen. Beide festivals profiteerden echter ook van de omvangrijke, 120 kilo zware, impresario dr. Juul Anthonissen uit Heist-op-den-Berg in zijn eeuwige slobberpak. Deze Juul had een hoge functie op het Belgische ministerie van cultuur in Brussel, waar hij o.a. subsidies voor jazzevenementen regelde. Daar liet hij de in zijn ogen “Belgische stad” Roermond ook in meedelen.
1969 was een “warm” festival, vooral in de bloedhete middaguren en overtrof ook met zijn méér dan 8000 bezoekers alle voorgaande edities. Zaterdagmiddag maakte zelfs een Duitse theatergroep, die in Düsseldorf de Duitse productie van de musical HAIR uitvoerde, zijn opwachting tijdens een zgn “Autogrammstunde” op het festivalterrein.

Johnny Griffin de sensatie van 1969. Foto: Jos Korfmacher, Roermond

Huub Klompenhouwer2 schreef echter over 2 dieptepunten van het festival: het S en H Quartet en Don Byas (die stomdronken was tijdens zijn optreden), maar ook over de geweldige set van Griffin. Eindelijk iemand op het toneel, die zich volkomen waar wist te maken, mede door een ontzettend geconcentreerd spelende Han Bennink. Volgend jaar Hammerveld 5, een jubileum. Een reden om nu eens een echt internationaal jazzfestival te organiseren. Het moet kunnen!

Op 8 en 9 augustus 1970 was daar dan het eerste lustrum!!
Een greep uit het muzikale aanbod: Cleo Laine, Johnny Dankworth, Robert Jeanne, Art Taylor, Benny Bailey, en Slide Hampton. En uit Nederland: o.a. Rein de Graaff, Dick Vennik, Pierre Courbois, Chris Hinze, en Hans Dulfer. Voor meer dan een halve ton stond er op het podium. Gelukkig was daarbij nog geen popmuziek zoals bij Jazz Bilzen. De sfeer werd echter wel verpest door de vele lichtbakken en camera’s, die de KRO-TV nodig dacht te hebben. Achteraf bleek dat er toch iets aan het lustrumgevoel had gemankeerd. Was het de muziek of het publiek (ruim 5000) geweest of beiden? De organisatie was wel volwassenner geworden, de kwaliteit was in opgaande lijn, maar het programma was niet verbijsterend interessant zoals vele recensenten aangaven. In de eerste plaats kwam blijkbaar de sfeer, die gezellig en gemoedelijk was; een paar muzikale hoogtepunten waren meegenomen.

De “Hans Dulfer Ritmo Naturel” op het Hammerveld 9 augustus 1970. Foto: Hans Dulfer

Voor Hammerveld 6 (6, 7 en 8 augustus 1971) werden andermaal twee Amerikaanse tenorgiganten naar Roermond gehaald: Stan Getz en Harold Land, plus nog een aantal zwaargewichten als Noah Howard, Bobby Hutcherson, Dusko Gojkovic, Charlie Mariano, en Jean-Luc Ponty. Voor de presentatie had men voor het eerst een beroep gedaan op de toenmalige disk-jockey Meta de Vries. Tevens had de organisatie besloten om weer naar een 3-daags festival te gaan en werd voor het eerst popmuziek en rock-jazz (of jazz-rock?) binnen het festival gehaald en zelfs op zeer gunstige tijdstippen geprogrammeerd (tussen 20.00 en 23.00 uur). Maar het was uiteindelijk het avant-gardistisch spelend kwartet van saxofonist Frank Wright dat voor het artistieke hoogtepunt zorgde.
Een heel aparte belevenis was het feit dat de organisatie voor overnachtingsmogelijkheden (voor bezoekers van ver weg) zorgde en wel door het organiseren van een zgn “sleep-in” in de fietsenkelder van het tegenover het festivalterrein gelegen openlucht zwembad en het openstellen van een aparte kampeerweide. (Maar dan diende daar wél de kuisheid in acht te worden genomen, zo bleek uit de passage van een brief die de plaatselijke overheid aan het stichtingsbestuur schreef. Daarbij dienen de slaapgelegenheden voor jongens en voor meisjes van elkaar gescheiden te zijn, en er moest op worden toegezien dat niet in strijd werd gehandeld met de openbare orde en/of zedelijkheid.) Zelfs werd er voor het eerst een kindercrèche geïntroduceerd.
Hammerveld 6 bracht overigens nogal wat politie op de been. In het weekeinde dat aan het festival voorafging, had in de “beruchte” Roermondse Veldstraat een ware veldslag gewoed tussen Molukkers en de politie. Er werd daarbij zelfs geschoten, met als trieste eindbalans een dode en drie zwaargewonden. De stadsautoriteiten namen daarom het zekere voor het onzekere, want met die rare 'jazzvogels' wist je het immers maar nooit.
Rudy Koopmans4 meldde in de Volkskrant: “Het festival was, zoals gebruikelijk, intens gezellig. Ook in Roermond zelf was het festival hier en daar nadrukkelijk aanwezig. In de etalages van de Hamstraat was er werk van gemaakt, een restauranthouder serveerde verschillende soorten jazzgerechten en in een aantal cafés kwam er opvallend veel jazzmuziek uit de speakers. Dat er in Roermond met name zoveel belangstelling was voor de meer geavanceerde muziek temidden van zoveel gezelligheid, is een hoopvol teken voor de toekomst. Het festival werd door geen wanklanken verstoord. De kogelgaten in het Oranjehotel, welwillend door voorbijgangers aan journalisten getoond, leken welhaast alweer een anachronisme.”
En ook jazzcriticus Ruud Kuijper5 schreef na het festival in het Algemeen Dagblad: “En ook tijdens dit enige Nederlandse (en rijkelijk met patat, bier en knakworst gegarneerde) openluchtfestival kreeg de horde agenten die in verband met de bloedige rellen van vorige week rond het stadspark patrouilleerden, niets te doen.”

Naar aanleiding van Hammerveld 6 schreef de bekende Roermondse journalist Pierre Huyskens in 1971 in zijn wekelijkse column “Vergeet het verder maar” in de plaatselijke krant (het “Limburgs Dagblad”): “Het Hammerveld Jazz Festival is een evenement van on-Limburgse allure, professioneel opgezet en aan de man gebracht, ook aan de cameraman, en voorzien van een programma dat God zij dank ver uitgaat boven de regionale beperktheid, die wij zo vaak als gouden kalf menen te moeten aanbidden. Het kan beslist geen kwaad dat Limburgers eens horen dat er met een instrument meer mogelijk is dan wat de directeur van de fanfare vergt. En het kan ook geen kwaad dat er juist in dit gewest “iets” te doen is wat met de Maaslandse cultuur wezenlijk niets te maken heeft.”

Het festivalterrein met publiek en op de achtergrond het kasteeltje Hattem in 1972. Foto: Jan Vervuurt, Roermond

Hammerveld 7 (4, 5 en 6 augustus 1972) kwam met een heel opvallende programmering en bijna allemaal nieuwe gezichten. Weinig bekende Nederlandse formaties of solisten, maar met veel pop en rock-jazz; muziek die behalve van typische jazzelementen ook van popritmen gebruik maakte en allerlei onderdelen uit de volksmuziek overnam. Namen als Gato Barbieri, Keith Tippet, Marion Brown, Paul Bley, Arthur Browns Kingdom Come en de Chris McGregor's Brotherhood of Breath Band prijkten op de affiches. De KRO-televisie zou het concert van de Big Band van McGregor zaterdagavond rechtstreeks op de beeldbuis brengen. Maar toen het tijdstip van de uitzending naderde, waren de musici in geen velden of wegen te bekennen. Goede raad was duur. Totdat iemand van de organisatie op het idee kwam om een inspecterende tocht langs de kroegen in de binnenstad van Roermond te houden. En ja hoor, het hele orkest zat op de Markt in het toenmalige café Modern. De muzikanten waren al in een toestand die varieerde van aangeschoten tot ladderzat. Amper vijf minuten voordat de uitzending om 23.05 uur moest beginnen, zat het orkest compleet op het podium. En ondanks het royale alcoholgebruik speelden de mannen van Chris McGregor de sterren van de Roermondse hemel, al waren de valse noten niet van de lucht.
Hoewel Hammerveld Jazz internationaal een klinkende naam had opgebouwd, met als gevolg dat het festival in een brochure van de Amerikaanse luchtvaartmaatschappij PanAm stond vermeld onder “Grote evenementen in Europa”, moest het Stichtingsbestuur alle zeilen bijzetten om de financiën rond te krijgen.
Voor Hammerveld 7 was een budget van 65.000 gulden nodig geweest. Maar de gemeente Roermond kwam met een subsidie van slechts 3.500 gulden over de brug, terwijl Gedeputeerde Staten van Limburg niet méér dan 2,5 mille uit de provinciale pot wilden halen.
Geen wonder dat voorzitter Piet Tummers in de plaatselijke krant ( “De Nieuwe Limburger”) foeterde: “Hammerveld Jazz maakt de naam van Roermond internationaal bekend. Het is een stuk stadspromotie van de bovenste plank. Tot in den treuren hebben wij dat tegen de gemeentebestuurders gezegd, maar dan zeiden zij weer: “Wij zijn een arme gemeente”, of zij verzandden in ambtelijke taal. En dan lezen wij in een brief van de gemeente: “Wij attenderen u erop, dat bij het doen van uitgaven voor het festival een zeer scherpe kostenbewaking in acht dient genomen te worden”. Dat je na zeven jaar nog een dergelijke hint moet krijgen. Als wij vergaderen, betaalt iedereen zijn eigen pilsje. Wanneer wij bij een bestuurslid thuis vergaderen, draait dat bestuurslid op voor de kosten. Als Roermond zélf net zo aan kostenbewaking deed als wij, dan zaten ze nu op rozen.”

Na zeven festivals dreigde er ineens danig de klad in Hammerveld Jazz te komen. In het voorjaar van 1973 stapte nagenoeg het complete bestuur van de Stichting op. Dat had niet alleen te maken met privé-redenen en de onvrede over de matige subsidiëring door de Gemeente, maar vooral met de strubbelingen tussen de voor en tegenstanders van pop tussen de jazzacts. Onder de afhakers bevonden zich de twee grondleggers van het festival: Piet Tummers en Lambert Meisters. Tummers - altijd al een verklaard tegenstander van pop op Hammerveld Jazz - stapte niet uit onvrede op, maar omdat hij als buitenlands correspondent naar Rome vertrok. Hans Cremers nam zijn voorzittershamer over en Hammerveld 8 (1 en 2 september 1973) kon gewoon doorgaan onder een geheel vernieuwd Stichtingsbestuur. Het festival werd wel weer met 1 dag ingekort en er werd geen popachtige muziek en free-jazz ten gehore gebracht. Tevens werd voor de artiesten en de programmering een beroep gedaan op “Keytone productions BV”. Het werd weer een festival met veel klinkende namen, onder wie vijf Amerikaanse zwaargewichten: de vibrafonist George Maycock, de trompettist Art Farmer, de altsaxofonist Lee Konitz en de tenorsaxofonisten Johnny Griffin en Dexter Gordon, maar ook de alom bekende Nederlandse Dutch Swing College Band.

De Dutch Swing College Band op het Hammerveld 2 september 1973. Foto: Peter Verhagen, Den Haag.

In 1974 kwam het tot een hooglopend conflict tussen het nieuwe bestuur en de Buma, het Nederlandse bureau, dat waakt over het uitbetalen van de muziekauteursrechten. Er stond over 1973 nog een rekening open van 1920 gulden en 96 cent. Maar het bestuur weigerde dat bedrag te betalen, met als argument dat er veel free-jazz was gespeeld, waarbij het ging om improvisaties die niet tot het beschermde repertoire zouden behoren. Maar de Buma hield voet bij stuk en dreigde via gerechtelijke stappen zelfs een stokje voor Hammerveld 9 te zullen steken. Daarom sloot het bestuur maar in allerijl een lening af om het bedrag te kunnen betalen. Enkele weken later (7 en 8 september 1974) verschenen onder anderen Archie Shepp, Memphis Slim, George Coleman, Slide Hampton, Benny Waters en Johnny Dover’s Big Band op het podium. De liefhebbers van 'oude stijl' jazz kwamen aan hun trekken tijdens de concerten van Chris Barber's Jazz & Blues Band en The New Orleans Joymakers (een collectie Amerikaanse veteranen onder aanvoering van de 76-jarige trompettist 'Kid' Thomas Valentine). De presentatie was in handen van Han Reiziger. Helaas was dit jaar de regen de grote spelbreker.
Juul Anthonissen6 schreef nochtans “Opvallend was tevens de programmatorische verscheidenheid waarbij elk stijlidioom aan bod kwam…Toch dient gestreefd te worden naar een nog grotere exclusiviteit. Laat ons hopen voor lustrumuitgave tien, volgend jaar.”

Alvorens het 2e lustrum te vieren moest er nog veel reclame gemaakt worden, vooral in het gehele land. De Stichting wilde laten zien waar ze in Roermond toe instaat waren. Door de medewerking van de AVRO werd er een hele campagne gestart. Er werd veel aandacht besteed aan het festival door Willem Duys in zijn bekende zondagochtendprogramma “Muziekmozaïek” maar ook in het jongeren TV programma “Top pop”. In Roermond zelf werd in het gemeentemuseum aan de Andersonweg een 2-tal tentoonstellingen ingericht (van 31 juli tot en met 7 september 1975) onder de titel “Sam Middleton” (een toentertijd in Nederland wonende Amerikaanse kunstenaar, wiens werk duidelijk geïnspireerd werd door de jazz muziek), en “10x Hammerveld” (foto’s, dia’s, geluidsbanden en ander documentatiemateriaal van de afgelopen 10 jaar). Tijdens de opening van die tentoonstelling werd op woensdagavond 31 juli in het museum een concert gegeven door Rosa King met haar groep Up Side Down.

Het 2e lustrum Hammerveld 10 (1, 2 en 3 augustus 1975) bood een programma om van te watertanden: het Quintet van bassist Charles Mingus, een “tenorbattle” tussen Johnny “Little Giant” Griffin en Eddie “Lockjaw” Davis, de pianisten McCoy Tyner en Cecil Taylor, trompettist Clark Terry, altsaxofonist Benny Carter, blueszanger/pianist Cousin Joe en Jean “Toots” Tielemans, om alleen maar de grootste publiekstrekkers te noemen. Met ruim 9.000 bezoekers zette het festival een kroon op het werk van het Stichtingsbestuur.
Het Hammerveld Jazz Festival had altijd bekend gestaan als een evenement waar een gezellige en ook gemoedelijke sfeer heerst. Dat bleek in 1975 weer eens, toen het concert van Cecil Taylor moest beginnen. “Will mister Taylor please come to the stage”, werd enkele malen omgeroepen. Maar Taylor verscheen niet op het podium. Hij stond tussen het publiek gezellig te kletsen, terwijl Jean “Toots” Thielemans, zittend op de trap van de toiletwagen, een paar Belgische grappen ten beste gaf. Toen Clark Terry zijn acrobatische trompet en bugelklanken liet horen, bracht iemand uit het publiek hem spontaan een doos met twaalf blikjes bier. En Cousin Joe riep door de microfoon: “O, wat een schitterend publiek. Waaraan dankt Cousin Joe dit? Zou je niet huilen?” De man was zó enthousiast over de sfeer, dat hij van geen ophouden wist. Toen hij zich ook nog aan een tapdansje wilde wagen, gaf de floormanager hem na een poosje een streng teken om te verdwijnen.
Een prachtige sfeerbeschrijving gaf Bert Vuijsje7. (Hetzelfde artikel werd later gebundeld onder de titel “Coda Roermond 1975” in een van zijn boeken8).

Concert van het Charles Mingus Quintet op vrijdagavond 1 augustus 1975. Met Charles Mingus (b), Dannie Richmond (dr), Dun Pullen (p), en George Adams (ts) (niet op foto Jack Wabrath (tp)) Foto: Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid.

Daags na het festival schreef het Limburgs Dagblad onder de kop “Het festival der records” onder meer: “Op dekens, autobanken, viskrukken, vuilcontainers en dozen werd steeds aandachtig geluisterd. Slechts een enkeling gaf kronkelend blijk van de emoties die over hem gekomen waren. Klaptafeltjes met daarop een voorraad die een slijterij niet zou misstaan, waren een stil protest tegen de prijzen die de horeca vroeg: ƒ 1,25 voor een pilsje of een flesje prik. Op de camping bij het festivalterrein werden aan de lopende band koude schotels bereid die verdacht veel aardappelen bevatten. Waarschijnlijk om de entreeprijzen - ƒ 15,00 voor een dagkaart en ƒ 30,00 voor een passepartout - eruit te kunnen halen. (...) Het rimpelloos verloop van het festival was niet in de laatste plaats te danken aan de anonieme ploeg werkpaarden die twaalf uur per dag in de weer waren geweest. Waterscouts verzamelden elke avond de gigantische berg 'mest' als dank voor het aangenaam verpozen en herschiepen het terrein weer in een mals groen weitje. Problemen als waar ineens een contrabas vandaan te halen, omdat een muzikant dit toch niet geringe instrument thuis had laten staan, werden in een handomdraai door de organisatie opgelost.”
Alle landelijke recensies waren lovend. Han Reiziger9 schreef in het programmablad “Vrije geluiden” o.a. “De jazz gaat het weer maken, dat zou de conclusie kunnen zijn, wanneer je het Hammerveld Jazzfestival, …, hebt meegemaakt.” En tot slot “De AVRO tv filmde de eerste 2 dagen; zodat dit onvergetelijke festival nog even voor de geschiedenis bewaard is gebleven.”. (Dit laatste is helaas nooit gebeurd!!!). Han Schulte10 besteedde zelfs bijna 2 pagina’s aan het festival in “Jazz/press”. Hammerveld Jazz Roermond stond nu eindelijk op de kaart en nu maar proberen dit vol te houden.

Peter Verhagen, mei 2003.

Line up “Hammerveld Jazz Roermond” festivals

1969 (9 en 10 aug)
presentatie Marleen van der Beek

Zaterdag 9 augustus :
- The Limehouse Seven o.l.v. Remco van der Gugten (kl, ts)
- Joop Cavé Kwartet met Joop Cavé (as, viool), Ralph de Jong (dr), Bert Koppelaar (tb) en Arjen Gorter (b)
- Wilton Gaynair Quartet met Wilton Gaynair (Jamaica) (ts), George Maycock (Panama) (p), Big Flechit (Panama) (dr) en Alfred Haurand (GE) (b)
- The Cotton City Jazz Band uit België o.l.v. Rudi Balliu (kl)
- Jacques Pelzer Quartet uit België met Jacques Pelzer (s, fl), Micheline Pelzer (voc, dr), Alfred Haurand (GE) (b), en Jan Huydts (NL) (p)
- Kwartet Harry Verbeke met Harry Verbeke (ts), Han Bennink (dr), Rob Franken (orgel) en Maarten van Regteren Altena (b)
- S+H Quartet uit Praag Tsjechië met Karel Velebny (s, vib), Ludek Svabensky (p), Karel Vejvoda (b) en Josef Vejvoda (dr)
- Don Byas (USA) (ts) met Cees Slinger (p), Ruud Jacobs (b) en Leo de Ruiter (dr)

Zondag 10 augustus:
- The New Orleans Seven o.l.v. Hans Roty (tp)
- Kwintet Ton Wijkamp met Ton Wijkamp (p), Willem Reinen (tp, fh), Hans Noteboom (tb), Jaap Glerum (b) en Eric Ineke (dr)
- Carl Schulze’s Latin Sextet met Carl Schulze (vib), Ronald Langestraat (p), Steve Boston (conga), Rob Langereis (b), John Gronberg (bongo), en Alberto de Hond (dr, timbales)
- Reunion Jazz Band o.l.v. Joop Schrier (p) en met Jan Morks (kl), Dim Kesber (kl, s), Wybe van Haersman (tp), Wim Kolstee (tb), Martin Beenen (dr), Eddy Hamm (b, tu), Pim Hogervorts (bj, g)
- Hildy Woody (USA) (voc) met het Kwintet Ton Wijkamp
- Wim Overgaauw Group met Wim Overgaauw (g), Rob Franken (orgel), Ruud Jacobs (b) en Peter Ypma (dr)
- Johnny Griffin (USA) (ts) met Cees Slinger (p), Ruud Jacobs (b) en Han Bennink (dr)
- Nederlands Jazz Orkest o.l.v. Rogier van Otterloo

1970 (8 en 9 aug)

Zaterdag 8 augustus:
- Storyville Jazz Band
- Rein de Graaff / Dick Vennik Kwartet met Rein de Graaff (p), Dick Vennik (ts), Pierre Courbois (dr) en Henk Haverhoek (b)
- Chris Hinze Combination met Chris Hinze (fl), Henk Alkema (p), Roger Cooke (b) en Ivan Krill (dr)
- Pete Grimston (USA) (voc) met Adriano Pirelli (p), Ruud Pronk (dr) en Mary Hehuat (b)
- Kwartet Jiggs Whigham met Jiggs Whigham (USA) (tb), Art Taylor (USA) (dr), Jimmy Woody Jr (USA) (b) en Rob Franken (p)
- Benny Bailey (USA) (tp) met Rein de Graaff (p), John Engels (dr), en Henk Haverhoek (b)
- Sextet Nathan Davis met Nathan Davis (USA) (ts), Jiggs Whigham (USA) (tb) , Benny Bailey (USA) (tp), Jimmy Woody Jr (USA) (b), Art Taylor (USA) (dr) en Rob Franken (p)

Zondag 9 augustus:
- Kwartet Rien van Stiphout
- Dizzy Reece (USA) (tp) met uit België Robert Jeanne (ts), Leo Flechet (p), Jean Lerusse (b) en Vivi Maerdens (dr)
- Association PC o.l.v. Pierre Coubois (dr), met Peter Krijnen (bg), Toto Blanke (g), Peter Kovald (b) en Jasper van ’t Hoff (p)
- Hans Dulfer Ritmo Naturel met Hans Dulfer (ts), Wim Overgaauw (g), Steve Boston (conga), Jan Jacobs (b), Alberto de Hond (dr) Kees Hazevoet (p, kl, tp) en Groentjie (timbales)
- Slide Hampton (USA) (tb) met Marc Moulin (p), Cees See (dr) en Rob Langereis (b)
- Cleo Laine (voc) met uit Engeland met Johnny Dankworth (s), John Taylor (p), Ken Baldock (b) en Chris Karan (dr)

1971 (6, 7 en 8 aug)
presentatie Meta de Vries

Vrijdagavond 6 augustus
- Hub Timmermans kwartet uit de omgeving
- Rien van Stiphout Kwartet
- Dizzy Man’s Band uit de Zaanstreek (rockgroep)
- Noah Howard Quartet uit USA met Noah Howard (as), Oché Ray Stephens (Nigeriaan) (tp), Earl Freeman (b) en Louis Moholo (dr)
- Charlie Mariano (USA) (as) met de Chris Hinze Combination
- Stan Getz (USA) (ts) met een Belgisch trio bestaande uit Eddy Louiss (orgel), Bernard Lubat (dr), en René Thomas (g)

Zaterdag 7 augustus
- Barrel House Jazzband o.l.v. Martin Koekelkoren
- Trio Hein van der Gaag
- Frenk’s, Crazy, Crooks + Cranks (blues/folkgroep)
- Wolfgang Dauners Et Cetera uit Duitsland (rock-jazz)
- Frank Wright Quartet uit USA met Frank Wright (ts), Jerome Hunter (b), Bobby Few (p), en Muhammed Ali (dr)
- Bobby Hutcherson / Harold Land Quartet uit USA met Bobby Hutcherson (vib), Harold Land (ts), Bill Henderson (p), Rufus Reid (bg) en Leon Shancier (dr)
- Nucleus (Engelse popgroep)

Zondag 8 augustus
- Frankenstein (popgroep)
- Karin Krogg (NO) (voc) met het Kwartet Henk Alkema (p)
- Mal Waldron Trio met Mal Waldron (Joegoslaaf) (p), Henk Haverhoek (b) en Pierre Courbois (dr)
- Dusko Gojkovic Quintet met Dusko Gojkovic (USA) (tp), Tete Montolin (USA) (p), Joe Nay (GE) (dr), Ferdinand Povel (ts) en Rob Langereis (b)
- Van der Graaf Generator (Engelse popgroep)
- Argent (Engelse popgroep)
- Jean-Luc Ponty Experience uit Frankrijk

1972 (4, 5 en 6 aug)
presentatie Meta de Vries (en Lex Lammen)

Vrijdagavond 4 augustus
- Blue Sound Jazz uit Breda
- Jody Purpora and the Minisink Townhouse (folkgroep)
- Keith Tippet (GB) (p) trio met o.a. Frank Perry (dr)
- Arthur Browns Kingdom Come (popgroep)

Zaterdag 5 augustus
- Barrel House Jazzband o.l.v. Martin Koekelkoren
- Pat Cool (popgroep)
- The Paul Bley Synthesizer Show met Paul Bley (CA) (p), Arjen Gorter (b), en Steve McCall (USA) (dr)
- Gato Barbieri’s Third World met Gato Barbieri (Argentein) (ts), Lonnie Smith (p), Mick Harris (b), en Han Bennink (dr)
- Chris McGregor’s (Zuid Afrikaan) (p) Brotherhood of Breath Band uit Engeland

Zondag 6 augustus
- Corporation (popgroep)
- Trapeze (popgroep)
- Marion Brown (USA) (s) met Steve McCall (USA) (dr)
- Climax Chicago (popgroep)
- The Jean-Luc Ponty (FR) (viool) Expirience met Tony Williams (USA) (dr)

1973 (1 en 2 sept)
presentatie Meta de Vries

Zaterdag 1 september
- Barrel House JazzBand o.l.v. Martin Koekelkoren
- Rob Agerbeek Quintet met Rob Agerbeek (p), Willem Reinen (tp, bugel), Dick Vennik (ts, fl), Rob Langereis (b) en Eric Ineke (dr)
- The Michel Urbaniak Constellation uit Polen met Michael Urbaniak (s, viool), Ursula Dudziak (voice, perc), Adam Makowicz (p), Wojtick Karolak (orgel) en Czeslaw Bartkowski (dr)
- Piet Noordijk-Frans Elsen Septet met Piet Noordijk (as), Frans Elsen (p), Ferdinand Povel (ts, fl), Eddy Engels (tp), Rob Langereis (b), Wim van der Beek (perc) en Eric Ineke (dr)
- Dexter Gordon Quintet met Dexter Gordon (USA) (ts), Art Farmer (USA) (t, bugel), Kenny Drew (USA) (p), Art Taylor (USA) (dr) en Henk Haverhoek (b)

Zondag 2 september
- Mr. Felix Brass Band uit Duitsland
- Trio Lee Konitz met Lee Konitz (USA) (as), Arild Andersen (NO) (b) en Edward Vesala (Fi) (dr)
- Johnny Griffin Quartet met Johnny Griffin (USA) (ts), Kenny Drew (USA) (p), Art Taylor (USA) (dr) ), en Henk Haverhoek (b)
- Trio George Maycock met George Maycock (Panama) (p, vib), Big Fletchit (Panama) (dr) en Alfred Haurand (GE) (b)
- Henny Vonk (voc) met de Chris Hinze Combination met Chris Hinze (fl), Rob van de Broeck (p), John Lee (b), en Gerry Brown (dr)
- Dutch Swing College Band o.l.v. Peter Schilperoort (s) met Dick Kaart (tb), Bert de Kort (kl), Huub Janssen (dr), Bob Kaper (tb), Arie Ligthart (g) en Henk Bosch van Drakestein (b)

1974 (7 en 8 sept)
presentatie Han Reiziger

Zaterdag 7 september
- Ninth House Quintet uit de omgeving met Hub Timmermans (orgel, p), Gé Titulair (voc, fl), Steef Omen (b), Peter Tiggelers (dr) en Martin Alster (fl)
- Rudy Brink (ts) Quintet met Rudy Brink (ts), Joop Scholten (g), Henk Haverhoek (b), Louis de Lucenet (dr), en Irv Rochlin (USA) (p),
- Hall Singer Quartet met Hall Singer (s), Tony Bauwens (BE) (p), Nic Kletskowski (BE) (b) en Freddy Rottier (BE) (dr)
- Memphis Slim (USA) (voc, p) met Henri Tischitz (b) en Michel Denis (dr)
- Archie Shepp Quartet met Archie Shepp (USA) (ts), Jenny Clarke (b), Aldo Romano (IT) (dr) en Jasper van ‘t Hoff (p)
- Didian (voc) met Tony Bauwens Quintet uit België met Tony Bauwens (orgel), Ferdy Senders (g), Nic Kletskowski (b) en Freddy Rottier (dr)

Zondag 8 september
- Ninth House Quintet uit de omgeving
- Gijs Hendriks Sextet met Gijs Hendriks (s), Bert van Erk (g, bg), Leo Goudriaan (tp, b), Willem Kuhne (p), Lex Cohen (dr) en David Armin (bongo, perc)
- Chris Barber’s Jazz & Blues Band uit Engeland
- Benny Waters (USA) (s) Quartet
- George Coleman / Slide Hampton Quintet met George Coleman (USA) (ts), Slide Hampton (USA) (tb), Bruno Castelluci (USA) (dr), Johnny Hot (p) en Rogier Vanhaverbeke (BE) (b)
- The New Orleans Joymakers uit USA met o.a. ‘Kid’ Thomas Valentine (tp) en Preston Jackson (tb)
- Johnny Dover’s Big Band uit België

1975 (1, 2 en 3 aug)

Vrijdagavond 1 augustus:
- Mike Carr Trio uit USA met Mike Carr (orgel), Dick Morrissi (ts) en Bobby Gien (dr)
- Cousin Joe (USA) (p, bluesvoc)
- Charles Mingus Quintet uit USA met Charles Mingus (b), Dannie Richmond (dr), Dun Pullen (p), George Adams (ts) en Jack Wabrath (tp)

Zaterdag 2 augustus:
- Ochtendchloor Dixieland Band uit Breda
- Johnny Griffin (USA) (ts) en Eddie “Lockjaw” Davis (USA) (ts) met Bruno Castaluzzi (USA) (dr), Horace Parlan (USA) (p) en Henk Haverhoek (b)
- Babs Gonzales (USA) (voc) met het Clark Terry Quartet met Clark Terry (USA) (tp, flh), Freddy Rottier (BE) (dr), Roger Vanhaverbeke (BE) (b) en Rein de Graaff (p)
- Cecil Taylor Trio uit USA met Ceril Taylor (p), Jimmy Lyons (as), en Andrew Cyrille (dr)
- Benny Carter Quartet met Benny Carter (USA) (as), Bruno Castalucci (USA) (dr), Horace Parlan (USA) (p) en Henk Haverhoek (b)
- Battle of the Sax met Benny Carter (USA), Johnny Griffin (USA), Eddie “Lockjaw” Davis (USA), Dick Morrissi (USA), Gijs Hendriks (s) en Mike Carr (orgel), Horace Parlan (p), Nico Bunnink (melodica), Rein de Graaff (p), Henk Haverhoek (b), en Babs Conzalves (voc)

Zondag 3 augustus :
- Dutch Swing College Band met Johny Meijer (accordeon)
- New Sadi Quartet uit België
- Shirley Scott Trio met Shirley Scott (USA) (orgel) en o.a. Harold Vick (USA) (ts)
- Jean ‘Toots’ Thielemans (BE) (g, mondharmonica) met Rob Franken (p) en Rob Langereis (b)
- McCoyne Tyner Quartet uit USA met McCoyne Tyner (p) en o.a. Azar Lawrence (ts)

Voetnoot:

1 - Piet Tummers: “Hammerveld Jazz Festival, fenomeen van wereldklasse in Roermond”, in “Spiegel van Roermond 2000”, uitgave RURA, ISBN 90-74602-08-8
- Wim Schulpen: “Culturele waarde Hammerveld Jazz in Roermond onderschat”, in “ Spiegel van Roermond 2001” uitgave RURA, ISBN 90-74602-09-6

2 - Huub Klompenhouwer: “Roermond”, in “Jazzwereld”, nr. 26, okt/nov. 1969

4 - Rudy Koopmans: “Frank Wright-groep absoluut hoogtepunt”, De Volkskrant dd. 9-8-1971

5 - Ruud Kuyper: “Het Hammerveld festival werd groot succes.”, Algemeen Dagblad dd. 10-8-1971

6 - Juul Anthonissen: “Shepp, Slide en George Coleman heersers te Roermond”, in “True Note”, nr. 13, sept. 1974

7 - Bert Vuijsje: “Roermond in a jug”, in “OOR”, jrg. 5 nr. 16, aug. 1975

8 - Bert Vuijsje: pag. 222-224 in “De nieuwe jazz”, Bosch & Keuning, Baarn, ISBN 90-246-4272-8

9 - Han Reiziger: “Hammerveld Jazz 1975” in “Vrije geluiden”, 24 aug. 1975

10 - Han Schulte: “Hot-cooking Jazz op Hammerveld festival”, in “”Jazz/press”, nr. 1, sept. 1975